Η ανακάλυψη της πλούσιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Κρήτης ήταν μια αξέχαστη εμπειρία για μένα. Από τους φιλόξενους ανθρώπους μέχρι τα όμορφα τοπία και τις αρχαίες παραδόσεις, αυτό το ελληνικό νησί έχει τόσα πολλά να προσφέρει. Κατά την επίσκεψή μου, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και να φωτογραφίσω μερικούς από τους ντόπιους, αποτυπώνοντας τις ιστορίες και τις παραδόσεις τους μέσα από τον φακό μου. Σε αυτό το άρθρο, θα σας ταξιδέψω στα όμορφα χωριά και πόλεις της Κρήτης, παρουσιάζοντάς σας μερικούς από τους υπέροχους ανθρώπους που γνώρισα στην πορεία.
Κρήτη: 40 ημέρες με βάση τα Ανώγεια.
Πέρασα 40 μέρες στο ψηλότερο χωριό της Κρήτης, τα Ανώγεια, φωτογραφίζοντας την παράδοση του νησιού. Από την παραδοσιακή φορεσιά των Σφακίων μέχρι τα χειροποίητα είδη που πουλάνε οι ντόπιοι ιδιοκτήτες καταστημάτων, η κουλτούρα και η φιλοξενία της Κρήτης θα σας αφήσουν με δέος. Καθίστε λοιπόν, χαλαρώστε και επιτρέψτε μου να σας ταξιδέψω στην καρδιά αυτού του όμορφου νησιού.
Απόηχοι του παρελθόντος: Το Κληροδότημα του Λυράρη στο Ρέθυμνο
Καθώς περπατούσα στα στενά του Ρεθύμνου, ο ήχος της λύρας γέμιζε τον αέρα. Ακολούθησα τον ήχο, οδηγούμενος από την περιέργειά μου μέχρι που βρέθηκα να στέκομαι έξω από ένα μικρό εργαστήριο, στολισμένο με διάφορα μουσικά όργανα και εργαλεία που κρέμονταν από τους τοίχους. Αμέσως κατάλαβα ότι έπρεπε να μπω μέσα και να συναντήσω τον λυράρη πίσω από τη μουσική.
Το εργαστήριο ανήκε στον Νίκο Παπαλεξάκη, έναν παραδοσιακό λυράρη που κατασκευάζει αυτά τα όμορφα όργανα εδώ και δεκαετίες. Μόλις μπήκα μέσα, με υποδέχτηκε ένα ζεστό χαμόγελο, ενώ καθόταν δίπλα στον πάγκο εργασίας του και έπαιζε τη λύρα του.
Καθώς κοίταξα γύρω από το εργαστήριο, έμεινα έκπληκτος με τον αριθμό των λύρων που ήταν διάσπαρτες σε όλο τον χώρο. Κάποιες είχαν τελειώσει και ήταν έτοιμες να παιχτούν, ενώ άλλες ήταν μισοτελειωμένες, περιμένοντας να ολοκληρωθούν. Το εργαστήριο ήταν ένα καταφύγιο για όσους εκτιμούσαν την ομορφιά της παραδοσιακής κρητικής μουσικής.
Εξήγησα στον Νίκο ότι είμαι φωτογράφος και ότι θα ήθελα πολύ να κάνω το πορτρέτο του ενώ έπαιζε λύρα. Δέχτηκε με χαρά, και άρχισα να δουλεύω, τραβώντας τις κουρτίνες για να δημιουργήσω τον τέλειο φωτισμό για τη λήψη. Καθώς ο Νίκος πόζαρε για μένα, η συναρπαστική μελωδία της λύρας γέμιζε την αίθουσα, δημιουργώντας μια οικεία και ιδιαίτερη ατμόσφαιρα.
Η λύρα δεν ήταν απλώς ένα μουσικό όργανο για τον Νίκο. ήταν σύμβολο του κρητικού πολιτισμού και παράδοσης. Μου εξήγησε πώς η λύρα ήταν μέρος της κρητικής μουσικής για αιώνες και πώς είχε εξελιχθεί. Έβλεπα το πάθος στα μάτια του καθώς μιλούσε, και ήταν ξεκάθαρο ότι ήταν πραγματικά αφοσιωμένος στην τέχνη του.
Καθώς έφευγα από το εργαστήριο του Νίκου, ένιωσα ευγνώμων για την ευκαιρία που μου δόθηκε να παρακολουθήσω το ταλέντο και την αφοσίωσή του στη διατήρηση του κρητικού πολιτισμού. Το ασπρόμαυρο πορτρέτο του, περιτριγυρισμένο από τις λύρες του, ήταν μια απόδειξη της ομορφιάς της παραδοσιακής μουσικής και των τεχνιτών που τη ζωντανεύουν.
Απόκτησε ένα φωτογραφικό τύπωμα από την Κρήτη
Τοποθετήστε ένα έργο τέχνης από την Κρήτη στο σπίτι ή το γραφείο σας, του βραβευμένου φωτογράφου Γιώργου Τατάκη. Όχι μόνο θα προσθέσετε ομορφιά και ενδιαφέρον στον χώρο σας, αλλά θα υποστηρίξετε και σημαντικό εθνογραφικό έργο. Δείτε τη συλλογή της Κρήτης έδω.
Ανακαλύπτοντας τις Καντάδες του χωριού Σπήλι
Στην καρδιά του χωριού Σπήλι, κάθε 7 Αυγούστου λαμβάνει χώρα κάτι πραγματικά ξεχωριστό. Είναι η ημέρα των Καντάδων, μια παράδοση που γιορτάζεται εδώ και αιώνες. Οι δρόμοι του χωριού είναι γεμάτοι μουσική και τραγούδι καθώς οι ντόπιοι συγκεντρώνονται για να τιμήσουν την πολιτιστική τους κληρονομιά.
Ως φωτογράφος, είχα το προνόμιο να καταγράψω αυτό το γεγονός ως μέρος του έργου μου «Ήθος». Η μέρα ήταν γεμάτη με απίστευτες στιγμές, αλλά μια από τις πιο συγκλονιστικές ήταν όταν οι μουσικοί πήραν το δρόμο για το νεκροταφείο.
Καθώς ακολουθούσαμε την πομπή, περάσαμε μέσα από το χωριό και πήραμε τον δρόμο για τον τάφο ενός αγαπημένου ντόπιου μουσικού που είχε πρόσφατα φύγει από τη ζωή. Εκεί οι μουσικοί συγκεντρώθηκαν γύρω από τον τάφο του και άρχισαν να τραγουδούν μαντινάδες, μια παραδοσιακή μορφή της κρητικής ποίησης, στη μνήμη του.