Το ταξίδι μου στην Κέρκυρα
Το νησί της Κέρκυρας στην Ελλάδα είναι κάτι περισσότερο από μια εκπληκτική μεσογειακή απόδραση. είναι ένα μέρος γεμάτο ιστορία, πολιτισμό και μοναδική αισθητική που έχει γοητεύσει τους καλλιτέχνες για αιώνες. Το πρόσφατο ταξίδι μου στην Κέρκυρα δεν ήταν απλώς διακοπές, αλλά μια βαθιά συναρπαστική εμπειρία αποτύπωσης της ουσίας του νησιού μέσω της ασπρόμαυρης φωτογραφίας. Αυτό το ταξίδι ήταν μέρος του συνεχιζόμενου έργου μου, Καρυάτις, που στοχεύει στη διατήρηση και την ανάδειξη των τοπικών γυναικείων ενδυμάτων από διάφορες περιοχές της Ελλάδας.
Το τοπικό Λύκειο Ελληνίδων συνέβαλε καθοριστικά στην πραγματοποίηση αυτού του οράματος, βοηθώντας με να φωτογραφίσω τρία ξεχωριστά σετ φορεσιών που αντιπροσωπεύουν τη Βόρεια, την Κεντρική και τη Νότια Κέρκυρα. Οκτώ γυναίκες από το νησί ήταν τα μοντέλα μου, ενσαρκώνοντας το πνεύμα της Κέρκυρας με τις φορεσιές του Λυκείου καθώς εξερευνούσαμε μαζί το νησί. Η διαμονή μου έγινε ακόμη πιο ξεχωριστή από τη φιλοξενία μιας από τις μαθήτριες φωτογραφίας μου με καταγωγή από την Κέρκυρα, η οποία μεφιλοξένησε στο όμορφο σπίτι της με θέα στη θάλασσα και το εμβληματικό Παλιό Φρούριο.
Κεντρική Κέρκυρα
Στο χωριό Δανίλια (παλαιότερα γνωστό ως Μπούα)
Τα Δανίλια είναι ένα γοητευτικό χωριό στην Κεντρική Κέρκυρα που μεταφέρει τους επισκέπτες πίσω στο χρόνο. Το χωριό ξαναχτίστηκε σχολαστικά για να διατηρήσει την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και την ατμόσφαιρα ενός τυπικού κερκυραϊκού χωριού. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτό το γραφικό σκηνικό έχει χρησιμεύσει ως φόντο για πολλές ταινίες και παραστάσεις, συμπεριλαμβανομένων των The Durrells, My Big Fat Greek Wedding και For Your Eyes Only (1981) από τη σειρά ταινιών James Bond. Η αυθεντικότητα και η γοητεία του χωριού το έκαναν ιδανική τοποθεσία για να ξεκινήσω το φωτογραφικό μου ταξίδι.
Τα στενά, πλακόστρωτα δρομάκια του χωριού Δανίλια, γεμάτα με γραφικά σπίτια και λουλούδια, προσέφεραν το τέλειο σκηνικό για την αποτύπωση των φορεσιών της Κεντρικής Κέρκυρας. Οι τρεις γυναίκες, ντυμένες με τα ενδύματα της περιοχής, πόζαραν με φόντο το ρουστίκ σκηνικό. Κάθε κλικ της κάμερας προσπαθούσε να συμπυκνώσει την πολιτιστική σημασία της ενδυμασίας τους.
Ένα από τα κυριότερα σημεία αυτής της φωτογράφισης ήταν η επίσκεψή μας στο Λαογραφικό Μουσείο του χωριού. Το μουσείο, θησαυρός της κερκυραϊκής ιστορίας, πρόσφερε ένα πλούσιο πλαίσιο στα κοστούμια που φωτογραφίζαμε. Η αντιπαράθεση της ζωντανής παράδοσης αυτών των ενδυμάτων με τα διατηρημένα τεχνουργήματα του παρελθόντος πρόσθεσε βάθος στις εικόνες, κάνοντας κάθε λήψη μια αφήγηση της συνέχειας μεταξύ του παλιού και του νέου.
Στο Παλαιό Φρούριο
Επόμενος σταθμός μας ήταν το Παλιό Φρούριο στην πόλη της Κέρκυρας, ένα οικοδόμημα που στέκεται φρουρός πάνω από το νησί για αιώνες. Αυτός ο αρχαιολογικός χώρος, με τους χοντρούς πέτρινους τοίχους και τη μαγευτική θέα στο Ιόνιο Πέλαγος, είναι ένα μέρος όπου η ιστορία πλανάται σε κάθε γωνιά. Για επαγγελματική φωτογράφιση εντός του Φρουρίου απαιτείται ειδική άδεια, την οποία απέκτησα μετά από σχολαστική διαδικασία αίτησης. Αυτή η άδεια μας επέτρεψε να εξερευνήσουμε το Φρούριο με τον φακό μου, μετατρέποντάς το σε σκηνή για την πορτρέτα μας.
Μέσα στο Φρούριο, βρήκαμε την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, μια μοναδική κατασκευή που ξεχώριζε λόγω της ομοιότητάς της με δωρικό ναό—μια ασυνήθιστη αρχιτεκτονική επιλογή για ελληνορθόδοξη εκκλησία. Χτίστηκε το 1840 κατά την περίοδο του Βρετανικού Προτεκτοράτου, η εκκλησία αρχικά εξυπηρετούσε τους Βρετανούς στρατιώτες που στάθμευαν στο νησί. Η μετατροπή του σε ορθόδοξο ναό μετά την ένωση της Κέρκυρας με την Ελλάδα πρόσθεσε στρώματα πολιτιστικής και ιστορικής σημασίας στο κτίριο.
Οι γεωμετρικές γραμμές και οι επιβλητικοί κίονες της εκκλησίας έδωσαν ένα εξαιρετικό πλαίσιο για τις συνθέσεις μου. Η αντίθεση ανάμεσα στην έντονη, γραμμική αρχιτεκτονική και τις ρέουσες, περίπλοκες λεπτομέρειες των παραδοσιακών φορεσιών δημιούργησε μια δυναμική οπτική αλληλεπίδραση. Καθώς φωτογράφιζα τις γυναίκες μπροστά από την εκκλησία, εντυπωσιάστηκα από το πώς το σκηνικό φαινόταν να απηχεί την ισορροπία μεταξύ του άκαμπτου και του ρευστού - ένα θέμα που αντηχεί βαθιά στην ασπρόμαυρη φωτογραφία.
Βόρεια Κέρκυρα
Παλαιά Περίθεια
Η Παλαιά Περίθεια, το παλαιότερο χωριό της Κέρκυρας, ήταν το επιλεγμένο σκηνικό για την προβολή των παραδοσιακών φορεσιών της Βόρειας Κέρκυρας. Κρυμμένο στα βουνά, αυτό το αρχαίο χωριό χτίστηκε ιστορικά για να παραμείνει κρυμμένο από τους επιδρομείς πειρατές, κάτι που του δίνει έναν αέρα μυστηρίου και απομόνωσης. Το ταξίδι στην Παλαιά Περίθεια ήταν μακρύ με αρκετές στροφές, ο δρόμος στενός και απαιτητικός, αλλά ο προορισμός άξιζε τον κόπο.
Καθώς μπαίναμε στο χωριό, με εντυπωσίασε αμέσως η στοιχειωμένη ομορφιά του. Τα πέτρινα σπίτια, πολλά από αυτά εγκαταλελειμμένα και σε διάφορες καταστάσεις αποσύνθεσης, έμοιαζαν παγωμένα στο χρόνο. Λες και το ίδιο το χωριό ήταν ένα ζωντανό μουσείο, που συντηρούσε το παρελθόν στους σιωπηλούς δρόμους και τα άδεια παράθυρά του. Αυτό το σκηνικό ήταν ιδανικό για τη φωτογραφική εξερεύνηση της παραδοσιακής ενδυμασίας της Βόρειας Κέρκυρας.
Ξεκινήσαμε τη φωτογράφιση μπροστά από μερικά από τα παλιά, εγκαταλελειμμένα σπίτια, με τις φθαρμένες προσόψεις τους να παρέχουν ένα ανάγλυφο φόντο που τόνιζε τα περίπλοκα κεντήματα και τις λεπτομέρειες των ενδυμασιών. Οι γυναίκες στέκονταν ανάμεσα στα ερείπια, με την παρουσία τους να φέρνει μια αίσθηση ζωής και συνέχειας στο κατά τα άλλα ακίνητο και σιωπηλό περιβάλλον. Η αλληλεπίδραση φωτός και σκιάς σε αυτό το χωριό, όπου ο ήλιος φιλτράρει μέσα από τα στενά σοκάκια και τη φύση, προσέθεσε μια δραματική ποιότητα στις φωτογραφίες.
Εκτός από τους δρόμους του χωριού, εξερευνήσαμε και ένα κοντινό χωράφι, με την ανοιχτή του έκταση να προσφέρει ένα διαφορετικό σκηνικό. Η αντίθεση μεταξύ της αδάμαστης φύσης της πεδιάδας και της δομημένης κομψότητας των φορεσιών δημιούργησε εικόνες που μιλούσαν για τη σχέση της ανθρωπότητας με τη γη - μια σύνδεση που είναι βαθιά ριζωμένη στον ελληνικό πολιτισμό.
Σε ένα Παλιό, Εγκαταλελειμμένο Σπίτι
Η κυρέις του Λυκείου είχαν μια ακόμη πρόταση για τη φωτογράφιση στη Βόρεια Κέρκυρα—μια επίσκεψη σε ένα παλιό, εγκαταλελειμμένο σπίτι που στέκεται μόνο του στην εξοχή. Η διαδρομή προς αυτή την τοποθεσία μας οδήγησε από έναν χωματόδρομο, πιο μακριά από τον πολιτισμό και βαθύτερα στην άγρια ομορφιά της Κέρκυρας. Όταν τελικά φτάσαμε, το θέαμα του σπιτιού —απομονωμένο, σιωπηλό και περιτριγυρισμένο από κατάφυτη βλάστηση— ήταν τόσο απόκοσμο όσο και σαγηνευτικό.
Αυτό το σπίτι, με τους γκρεμισμένους τοίχους και τα άδεια παράθυρα, φαινόταν σαν ένα μέρος όπου ο χρόνος είχε σταματήσει. Ήταν ένα σκηνικό που προκάλεσε μια αίσθηση νοσταλγίας και μελαγχολίας, ιδανικό για το είδος της ασπρόμαυρης φωτογραφίας που επιδιώκει να δημιουργήσει το Καρυάτις. Τα μοντέλα, ντυμένα με τις παραδοσιακές φορεσιές της Βόρειας Κέρκυρας, έφεραν μια αίσθηση ζωής και ζωντάνιας σε αυτό το ξεχασμένο μέρος.
Περάσαμε αρκετές ώρες στο σπίτι, εξερευνώντας διαφορετικές γωνίες και συνθέσεις. Οι υφές της παλιάς πέτρας και η αντίθεση μεταξύ των ζωντανών ενδυμάτων και των ήσυχων τόνων του περιβάλλοντος συνέβαλαν σε μια σειρά φωτογραφιών που είναι ταυτόχρονα στοιχειωτικές και όμορφες. Αυτή η τοποθεσία, περισσότερο από κάθε άλλη, αποτύπωσε την ουσία της βόρειας περιοχής της Κέρκυρας - ένα μέρος όπου το παρελθόν παραμένει στο παρόν και η ιστορία είναι γραμμένη σε κάθε πέτρα.
Νότια Κέρκυρα
Στο Χωριό Κορακάδες
Η εξερεύνηση της Νότιας Κέρκυρας με οδήγησε στο χωριό Κορακάδες, ένα μέρος που ανακάλυψα εντελώς τυχαία κατά τη διάρκεια μιας ημέρας οδήγησης στη νότια ύπαιθρο του νησιού. Τη στιγμή που έφτασα στους Κορακάδες, ήξερα ότι είχα βρει την τέλεια τοποθεσία για το τελευταίο τμήμα του έργου μου. Το χωριό, με τα παραδοσιακά σπίτια και τα ήσυχα δρομάκια του, έμοιαζε σχεδόν ανέγγιχτο από τον χρόνο.
Επικοινώνησα αμέσως με τις γυναίκες του Λυκείου και τους ζήτησα να βρεθούν μαζί μου στους Κορακάδες για την επόμενη φωτογράφισή μας. Καθώς περπατούσαμε μέσα στο χωριό, με εντυπωσίασε η απλότητα και η γοητεία του τόπου. Τα στενά δρομάκια, γεμάτα με παλιά σπίτια και σκιασμένα από δέντρα, προσέφεραν ένα τέλειο σκηνικό για τα πορτρέτα μας. Οι τοπικές φορεσιές της Νότιας Κέρκυρας, με τη ζωντάνια και τα περίτεχνα σχέδιά τους, ξεχώρισαν στους βουβούς τόνους του χωριού, δημιουργώντας μια εντυπωσιακή οπτική αντίθεση.
Μια ενδιαφέρουσα τοποθεσία που βρήκαμε στους Κορακάδες ήταν ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι που είχε μείνει ανοιχτό. Το σπίτι, αν και σε ερειπωμένη κατάσταση, κρατούσε ακόμα ίχνη της προηγούμενης ζωής του - ξεθωριασμένες ταπετσαρίες, παλιά έπιπλα, ακόμη και μερικά προσωπικά αντικείμενα που άφησαν πίσω. Αυτή η αίσθηση εγκατάλειψης και φθοράς πρόσθεσε ένα στρώμα οδυνηρότητας στις φωτογραφίες σαν τα ενδύματα να ήταν τα τελευταία απομεινάρια μιας περασμένης εποχής, που εξακολουθούν να είναι προσκολλημένα στη ζωή ανάμεσα στα ερείπια.
